Vinyasa Lady goes Ashtanga making the perfect dog
woorden in italic verder in de tekst verklaard
Zonder in hokjes te willen denken; ik ben een ideaal voorbeeld van een Vinyasa persoon.
Dat heb ik nota bene ontdekt tijdens een weekje Ashtanga geïnspireerde yogaretreat in de Portugese Sierra de Estrella.
Wie het in Keulen hoort donderen en voor wie dit hierboven Chinees had kunnen zijn, een korte verklaring, zodat de rest van het artikel op zijn minst een kàns krijgt begrepen te worden J
Ashtanga en Vinyasa zijn allebei redelijk populaire vormen van yogabeoefening in het westen, stammen allebei af van de hoofdindeling Hatha Yoga, wat heel kort door de bocht neerkomt op fysieke yoga, met focus op de houdingen, de asana’s.
In een volgend artikeltje meer over Hatha!
Heel wat jaren geleden, onder het motto ‘je moet alles toch minstens één maal in je leven geprobeerd hebben’, ben ik eens Ashtanga gaan volgen, om na anderhalf uur afzien de yogashala zwetend te verlaten met het allesoverheersende gevoel: nòòit meer!
Zoals je inmiddels door hebt, is dit allesoverheersend gevoel toch wat naar de achtergrond geschoven waardoor ik Ashtanga op een heel andere manier heb mogen benaderen afgelopen week. Zo zie je maar: het is niet dat sommige dingen wel of niet bij je passen, het gaat vooral over de moment in je leven dat je ze tegenkomt. Daarom zou ik mijn motto beter veranderen naar ‘je moet alles toch minstens twee keer proberen” J
Ashtanga is –in mijn ogen- een heel disciplinaire vorm van yoga; een beperkt aantal houdingen, in steeds terugkerende volgorde. Theoretisch gezien ga je pas door naar de volgende houding, als je de vorige beheerst. Geen gefoefel, geen ‘ik sla die houding even over want die ligt me niet en doe een child pose in de plaats/ga even naar het toilet/neem de tijd om wat te drinken’, maar tot in de kern gaan. Concreet voorbeeld: je zwààit je voet niet vanuit downward facing dog tussen je handen, al dan niet met je knie naar buiten, je hand die even plaats maakt of geschuifel tot je voet staat waar hij hoort te staan. Nee, je leert je rug zodanig te ronden en je buikspieren te gebruiken zodat je in vollédige beheersing je voet tussen je handen kan plaatsen. Sjieuw!
Verder starten de lessen met dezelfde mantra, geen of weinig muziek op de achtergrond en worden ze beëindigd met een savasana in stilte.
Daar redelijk haaks tegenover staat Vinyasa, de yoga die mijn hart meteen wist te overtuigen, inmiddels een dikke 10 jaar geleden. Waarschijnlijk omdat deze vorm helemaal aansluit bij mij als persoon:
Elke les is anders, de standaard (ashtanga) houdingen krijgen creatieve wendingen, de houdingen worden door elkaar gemixt tot steeds een nieuwe flow. Je weet op voorhand niet wat er na deze houding gaat komen; iets nòg intenser of wat rust in de zeer geliefde Aangespoelde Walrus (gééééén officiele yogahouding!). De ene keer meer ruimte voor pranayama of meditatie en ook die kan elke les verschillend zijn. Een bodyscan, een mindtravel naar een verlaten strand of een begeleide-tot-rust-kom meditatie.
All Possible!
En dàt is nu precies waar ik van houd:
Nog niet weten wat er gaat komen, het gevoel dat alles mogelijk is, je elke keer opnieuw laten verrassen;
Door de muziek die een bepaalde mindset met zich meebrengt, door de creativiteit in de aaneenrijging van de houdingen tot een interessante flow, door het onderliggend thema dat bij de houdingen aanwezig is, door een verrassende eindmeditatie. HEERLIJK!
Maar om bij de point terug te komen:
Ik ben geïntrigeerd geraakt door Ashtanga.
Ik, als persoon. Minder als yogadocente.
Misschien omdat ik op een punt ben gekomen waarbij het tijd wordt om te stoppen met foefelen. Mijn voet geraakt momenteel nu eenmaal niet echt met beheersing vanuit downdog tot helemaal van voor op mijn matje tussen mijn handen, zoveel is overduidelijk. Méér nog: het gefoefel is al standaard geworden, geen enkele hersencel die nog moeite doet zich te realiseren dat dit in sé niét de bedoeling is. Dus in plaats van de volgende 50 jaar te blijven foefelen, wil ik oefenen zodat het steeds beter en beter zal lukken en ik heeeeeeel misschien mijn mederusthuisbewoners binnen een jaar of 50 kan uitleggen hoe het komt dat mijn voet heel beheerst tussen mijn handen landt.
Ashtanga leert me om het meer deftig aan te pakken. Minder te focussen op de buitenkant en meer op de kern. Om mijn core te verstevigen in plaats van mijn leven aan de rand op te vrolijken/aan te vullen.
Lees: omgaan met mijn angsten in plaats van ze aan de kant te schuiven door leukere bezigheiden.
Lees: geen pleister plakken op mijn pijnpunten, maar de wondjes open laten, zodat ze eens deftig kunnen genezen.
En om dat allemaal in de praktijk om te zetten, volg ik nu af en toe Ashtanga.
Af en toe, omdat mijn liefde nog steeds bij Vinyasa ligt.
Love the Flow!
Balance; een creatieve Flow mind, aangevuld met een stevige Ashtanga-Core:
Accepteren hoe je als persoon bént (niet: wil zijn/zou kunnen zijn/hopen te zijn).
En vanuit die acceptatie te groeien.
Je kan van een anjer geen roos maken,
maar je kan als anjer of roos wel groeien.
YogaVocabulary
Vinyasa: Een yogastroming waarbij elke ademhaling gekoppeld wordt aan een houding, zodat de les voor het grootste deel bestaat uit een vloeiende Flow van Asana’s.
Ashtanga: Een yogastroming met een aantal vaste standaardhoudingen, waarbij elke houding een voorbereidende is voor de volgende. De bekendste serie houdingen is de 'primary series'. De gevorderde studenten kunnen hierna verder met second series en daarna de advanced A, B, C en D series.
Hatha Yoga: de overkoepelende naam voor alle fysieke yogastromingen. In de pure Hatha Yoga zijn de houdingen eerder statisch, dan in een Flow zoals je wel bij Vinyasa en Ashtanga hebt.
Shala: een ruimte die gemaakt is/ ingericht is om yoga te beoefenen
Childpose: een rustruimte, zittend op je knieën met je billen naar je hielen en je voorhoofd steunend op de grond.
Downward Facing Dog: neerwaartskijkende hond, een houding die vooral in de Vinyasa Flows als één van de basishoudingen beschouwd wordt: je staat op handen en voeten, als een omgekeerde letter ‘V’
Savasana: de lijkhouding of herstelhouding, waarmee standaard alle Hatha Yogalessen afgesloten worden; je ligt langtuit op je rug, met volledige aandacht, met de kans zo helemaal tot rust te komen
Aangespoelde Walrus: een 100% niét officiele yogabenaming, voorlopig enkel gebruikt bij Mojo Yoga :-) met als doel; volledige tussentijdse ontspanning tussen andere houdingen door: je ligt op je buik, armen en benen wijd en ontspannen
woorden in italic verder in de tekst verklaard
Zonder in hokjes te willen denken; ik ben een ideaal voorbeeld van een Vinyasa persoon.
Dat heb ik nota bene ontdekt tijdens een weekje Ashtanga geïnspireerde yogaretreat in de Portugese Sierra de Estrella.
Wie het in Keulen hoort donderen en voor wie dit hierboven Chinees had kunnen zijn, een korte verklaring, zodat de rest van het artikel op zijn minst een kàns krijgt begrepen te worden J
Ashtanga en Vinyasa zijn allebei redelijk populaire vormen van yogabeoefening in het westen, stammen allebei af van de hoofdindeling Hatha Yoga, wat heel kort door de bocht neerkomt op fysieke yoga, met focus op de houdingen, de asana’s.
In een volgend artikeltje meer over Hatha!
Heel wat jaren geleden, onder het motto ‘je moet alles toch minstens één maal in je leven geprobeerd hebben’, ben ik eens Ashtanga gaan volgen, om na anderhalf uur afzien de yogashala zwetend te verlaten met het allesoverheersende gevoel: nòòit meer!
Zoals je inmiddels door hebt, is dit allesoverheersend gevoel toch wat naar de achtergrond geschoven waardoor ik Ashtanga op een heel andere manier heb mogen benaderen afgelopen week. Zo zie je maar: het is niet dat sommige dingen wel of niet bij je passen, het gaat vooral over de moment in je leven dat je ze tegenkomt. Daarom zou ik mijn motto beter veranderen naar ‘je moet alles toch minstens twee keer proberen” J
Ashtanga is –in mijn ogen- een heel disciplinaire vorm van yoga; een beperkt aantal houdingen, in steeds terugkerende volgorde. Theoretisch gezien ga je pas door naar de volgende houding, als je de vorige beheerst. Geen gefoefel, geen ‘ik sla die houding even over want die ligt me niet en doe een child pose in de plaats/ga even naar het toilet/neem de tijd om wat te drinken’, maar tot in de kern gaan. Concreet voorbeeld: je zwààit je voet niet vanuit downward facing dog tussen je handen, al dan niet met je knie naar buiten, je hand die even plaats maakt of geschuifel tot je voet staat waar hij hoort te staan. Nee, je leert je rug zodanig te ronden en je buikspieren te gebruiken zodat je in vollédige beheersing je voet tussen je handen kan plaatsen. Sjieuw!
Verder starten de lessen met dezelfde mantra, geen of weinig muziek op de achtergrond en worden ze beëindigd met een savasana in stilte.
Daar redelijk haaks tegenover staat Vinyasa, de yoga die mijn hart meteen wist te overtuigen, inmiddels een dikke 10 jaar geleden. Waarschijnlijk omdat deze vorm helemaal aansluit bij mij als persoon:
Elke les is anders, de standaard (ashtanga) houdingen krijgen creatieve wendingen, de houdingen worden door elkaar gemixt tot steeds een nieuwe flow. Je weet op voorhand niet wat er na deze houding gaat komen; iets nòg intenser of wat rust in de zeer geliefde Aangespoelde Walrus (gééééén officiele yogahouding!). De ene keer meer ruimte voor pranayama of meditatie en ook die kan elke les verschillend zijn. Een bodyscan, een mindtravel naar een verlaten strand of een begeleide-tot-rust-kom meditatie.
All Possible!
En dàt is nu precies waar ik van houd:
Nog niet weten wat er gaat komen, het gevoel dat alles mogelijk is, je elke keer opnieuw laten verrassen;
Door de muziek die een bepaalde mindset met zich meebrengt, door de creativiteit in de aaneenrijging van de houdingen tot een interessante flow, door het onderliggend thema dat bij de houdingen aanwezig is, door een verrassende eindmeditatie. HEERLIJK!
Maar om bij de point terug te komen:
Ik ben geïntrigeerd geraakt door Ashtanga.
Ik, als persoon. Minder als yogadocente.
Misschien omdat ik op een punt ben gekomen waarbij het tijd wordt om te stoppen met foefelen. Mijn voet geraakt momenteel nu eenmaal niet echt met beheersing vanuit downdog tot helemaal van voor op mijn matje tussen mijn handen, zoveel is overduidelijk. Méér nog: het gefoefel is al standaard geworden, geen enkele hersencel die nog moeite doet zich te realiseren dat dit in sé niét de bedoeling is. Dus in plaats van de volgende 50 jaar te blijven foefelen, wil ik oefenen zodat het steeds beter en beter zal lukken en ik heeeeeeel misschien mijn mederusthuisbewoners binnen een jaar of 50 kan uitleggen hoe het komt dat mijn voet heel beheerst tussen mijn handen landt.
Ashtanga leert me om het meer deftig aan te pakken. Minder te focussen op de buitenkant en meer op de kern. Om mijn core te verstevigen in plaats van mijn leven aan de rand op te vrolijken/aan te vullen.
Lees: omgaan met mijn angsten in plaats van ze aan de kant te schuiven door leukere bezigheiden.
Lees: geen pleister plakken op mijn pijnpunten, maar de wondjes open laten, zodat ze eens deftig kunnen genezen.
En om dat allemaal in de praktijk om te zetten, volg ik nu af en toe Ashtanga.
Af en toe, omdat mijn liefde nog steeds bij Vinyasa ligt.
Love the Flow!
Balance; een creatieve Flow mind, aangevuld met een stevige Ashtanga-Core:
Accepteren hoe je als persoon bént (niet: wil zijn/zou kunnen zijn/hopen te zijn).
En vanuit die acceptatie te groeien.
Je kan van een anjer geen roos maken,
maar je kan als anjer of roos wel groeien.
YogaVocabulary
Vinyasa: Een yogastroming waarbij elke ademhaling gekoppeld wordt aan een houding, zodat de les voor het grootste deel bestaat uit een vloeiende Flow van Asana’s.
Ashtanga: Een yogastroming met een aantal vaste standaardhoudingen, waarbij elke houding een voorbereidende is voor de volgende. De bekendste serie houdingen is de 'primary series'. De gevorderde studenten kunnen hierna verder met second series en daarna de advanced A, B, C en D series.
Hatha Yoga: de overkoepelende naam voor alle fysieke yogastromingen. In de pure Hatha Yoga zijn de houdingen eerder statisch, dan in een Flow zoals je wel bij Vinyasa en Ashtanga hebt.
Shala: een ruimte die gemaakt is/ ingericht is om yoga te beoefenen
Childpose: een rustruimte, zittend op je knieën met je billen naar je hielen en je voorhoofd steunend op de grond.
Downward Facing Dog: neerwaartskijkende hond, een houding die vooral in de Vinyasa Flows als één van de basishoudingen beschouwd wordt: je staat op handen en voeten, als een omgekeerde letter ‘V’
Savasana: de lijkhouding of herstelhouding, waarmee standaard alle Hatha Yogalessen afgesloten worden; je ligt langtuit op je rug, met volledige aandacht, met de kans zo helemaal tot rust te komen
Aangespoelde Walrus: een 100% niét officiele yogabenaming, voorlopig enkel gebruikt bij Mojo Yoga :-) met als doel; volledige tussentijdse ontspanning tussen andere houdingen door: je ligt op je buik, armen en benen wijd en ontspannen